เค้าโครงงานวิจัยในชั้นเรียน
สาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ
ช่วงชั้นที่ 1 ( ป.1
– ป.3 )
ชื่อผู้วิจัย 1.
ครูวัชรีวรรณ บุพสิริ
ชื่อเรื่อง พัฒนาทักษะการจำคำศัพท์
1.
สภาพปัญหา
การจดจำคำศัพท์ต่างๆ
ก็ถือว่าเป็นทักษะขั้นพื้นฐานที่สำคัญอีกวิธีการหนึ่ง ผู้เรียนจะสัมฤทธิผล
ทางการเรียนภาษาอังกฤษได้ก็ต่อเมื่อนักเรียนนำคำศัพท์นั้นๆ
ไปใช้ในบทเรียนและชีวิตประจำวันได้
จากการสังเกตุผลที่นักเรียนไม่ประสบผลสำเร็จในการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ
ก็เนื่องจากว่าผู้เรียนท่องศัพท์แบบนกแก้วนกขุนทอง
หรือท่องเอามากๆไว้ก่อนไม่ได้คำนึงถึงว่าตัวเองจำได้หรือไม่ได้
หรือนักเรียนจำได้แค่เฉพาะเวลาท่อง หลังจากนั้นก็จะลืม
ครูผู้สอนจึงควรหากลวิธีที่จะทำให้เด็กจดจำคำศัพท์ได้อย่างแม่นยำ
ดังนั้นผู้วิจัยจึงเล็งเห็นความสำคัญของคำศัพท์เป็นอย่างมาก
จึงเห็นควรนำเรื่องคำศัพท์มาทำวิจัย
2.
ทางเลือกที่คาดว่าจะแก้ปัญหา
1.
แบบฝึกหัดเกี่ยวกับคำศัพท์
2.
เขียนตามคำบอก
3.
ครูให้นักเรียนออกมานำคำศัพท์ทีละคนก่อนเข้าสู่บทเรียน
3.
จุดประสงค์การวิจัย
1.
เพื่อให้นักเรียนจดจำคำศัพท์ต่างๆ
2.
เพื่อให้นักเรียนมีความรับผิดชอบมีความรู้คู่คุณธรรม
3. เพื่อพัฒนากระบวนการเรียนรู้
การสอนและเทคนิควิธีการสอนของครู
4. ระยะเวลาในการดำเนินงาน
2 มิถุนายน – 30 กันยายน
2556
5.ขั้นตอนการดำเนินงานวิจัย
1. คิดหัวข้อการทำวิจัย
2. เขียนเค้าโครงการทำวิจัย
3. เตรียมคำศัพท์ทั้งหมด 20 คำ
4. จัดเตรียมเอกสารแบบทดสอบ
5. ปรับแผนการสอนให้สอดคล้องกับงานวิจัย
6. เตรียมการสอนตามแผนการสอนที่ปรับเปลี่ยน
7. ทดสอบคำศัพท์ ( Pre test )
8. สอนโดยใช้วิธีการสอนแบบมุ่งประสบการณ์ทางภาษา
ใช้เทคนิคการทำแบบฝึกหัดที่หลากหลายโดยใช้สื่อภาพเพื่อส่งเสริมการทำแบบฝึกหัด
9. ทดสอบคำศัพท์ ( Post test )
10. รวมรวบและสรุปผลการวิจัยเพื่อนำเสนอ
การดำเนินงานในการวิจัยในชั้นเรียน
ที่ปรึกษา ครูวสันต์ บุพศิริ
ประชากร
นักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่
1 จำนวนทั้งหมด………คน
เป็นนักเรียนชายทั้งหมด ของโรงเรียนบ้านหาดแพง
ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2556 เป็นกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ทดลองงานวิจัยชิ้นนี้
เครื่องมือที่ใช้สำรวจปัญหา ข้อสอบ Pre test
และ Post test
แบบฝึกหัดจำนวน 5
ชุด
เกณฑ์การให้คะแนนแบบทดสอบ
เขียนถูกต้อง ได้ 1 คะแนน
เขียนผิด ได้ 0 คะแนน
ผลการดำเนินงาน / ผลการแก้ปัญหาจาการนำไปปฏิบัติจริง
ผู้วิจัยได้ดำเนินการวิจัยตามขั้ขตอนน่างๆที่เตรียมไว้และนำไปใช้กับการเรียนประถมศึกษาปีที่
1 จำนวน..........คน แล้วได้พบปัญหาว่ามีนักเรียน จำนวน ….….
คน ที่ไม่สามารถจดจำคำศัพท์ได้โดยพิจารณาจากการทำแบบฝึกหัด
และการทดสอบคำศัพท์ปรากฏว่านักเรียนจำนวน ….… คน
ดังกล่าวไม่สามารถเขียนคำศัพท์ได้เลย โดยอ้างว่าพยายามท่องแล้วแล้วแต่จำไม่ได้
ดังนั้นข้าพเจ้าจึงแก้ปัญหาดังกล่าวดังนี้คือ
ให้นักเรียนทั้งหมด…..…คน คัดคำศัพท์ที่ตนไม่สามารถจดจำคำศัพท์ได้ โดยคัดคำละ 20 ครั้ง
สรุปผลการพัฒนา
จากผลการฝึกสรุปได้ดังนี้คือ
1. การฝึกที่เริ่มจาการเขียนศัพท์นักเรียนรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง
เป็นแรงจูงใจอย่างหนึ่งที่จะทำให้นักเรียน
ความอยากรู้อยากจะทำ เมื่อนักเรียนทำได้ในชุดแรก
ชุดต่อไปก็จะเป็นคำศัพท์เหมือนเดิมแต่เปลี่ยนแบบฝึกแบบใหม่ เมื่อนักเรียนเจอศัพท์แบบเดิมอีกก้จะทำให้นักเรียนเกิดการเรียนรู้ได้โดยอัตโนมัติและเริ่มคุ้นเคยกับคำศัพท์นั้นๆมากขึ้น
2. ถ้าหากนักเรียนได้ฝึกทำในเรื่องเดิมซ้ำๆทำให้นักเรียนเกิดการเรียนรู้อย่างถาวรและเกดความแม่นยำความคล่องแคล่วในคำศัพท์นั้นๆมาก
กว่าเรียนเพียงระยะเวลาอันสั้น นอกจากนี้สิ่งที่สำคัญที่ต้องทำต้องอยู่ในรูปแบบที่แตกต่างและ
หลากหลาย
3. ถ้านักเรียนทราบผลการทำของตนเองในแต่ละครั้ง
ทำให้นักเรียนเกิดการพัฒนาครั้งต่อไปให้ดีขึ้น
และเกิดการพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าจะต้องทำในครั้งต่อไปให้ดีขึ้นกว่าเดิมเรื่อยๆ
4. จากผลการฝึกทั้งหมด จำนวน 5 ชุด และผลการทดสอบหลังการฝึก จะเห็นได้ว่านักเรียนมีการพัฒนาทักษะ
การจดจำคำศัพท์อย่างเห็นได้ชัดเจน แต่มีนักเรียนอยู่กลุ่มหนึ่ง
ที่ผลการพัฒนายังไม่ดี คือ กลุ่มที่ 4 ดังนั้นผู้วิจัยจึงให้นักเรียนในกลุ่มนี้คัดคำศัพท์ในแบบฝึกนั้น
คำละ …. ครั้ง
และเรียกให้มาท่องและอ่านให้ฟังซึ่งทำให้นักเรียนในกลุ่มนี้พัฒนาด้านคำศัพท์นั้นได้เท่าทันเพื่อนกลุ่มอื่นๆ
จากภาพรวมผูวิจัยมีความรู้สึกดีใจและภูมิใจที่นักเรียนได้มีการพัฒนาคำศัพท์และสามารถจดจำคำศัพท์นั้นตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น